Cosmotaxidia

Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ν Α Ε Θ Ι Μ Α ΣΤΗΝ Ε Λ Λ Α Δ Α

Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της ορθοδοξίας, κατά την οποία γιορτάζεται η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, μετά από την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών. Τα έθιμα του Πάσχα είναι από τα πιο ωραία έθιμα της Ελλάδας. Τα κόκκινα αυγά που σπάμε το Μεγάλο Σάββατο, το κάψιμο του Ιούδα, οι λαμπάδες που μεταφέρουν το Άγιο Φως από την εκκλησία στο σπίτι, ο στολισμός και η Περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους και τα βαρελότα που χαιρετίζουν την ανάσταση και το ψήσιμο του οβελία(αρνιού) είναι μερικά από τα πιο γνωστά πασχαλινά έθιμα.

Υπάρχουν και άλλα έθιμα του Πάσχα που δεν είναι και τόσο γνωστά, όπως το μυστήριο του ευχέλαιου, στο οποίο οι γυναίκες παίρνουν λίγο αλεύρι μαζί τους στην εκκλησία και μετά τη λειτουργία το κάνουν πρόσφορο. Ακόμα πιο άγνωστο είναι το έθιμο της Μεγάλης Παρασκευής, σύμφωνα με το οποίο κανείς δεν στρώνει το κρεβάτι του πριν την εκκλησία, ώστε να μην στρωθεί κρεβάτι πριν στρωθεί το κρεβάτι του Χριστού. Στα άγνωστα έθιμα του Πάσχα περιλαμβάνεται το τσουρούφλισμα των ζώων που δεν γεννάνε με το Άγιο Φως, ώστε να καρποφορήσουν, καθώς και η φύλαξη μιας από τις κουλούρες του Πάσχα για να καταναλωθεί την Πρωτομαγιά. Τέλος, ένα έθιμο του Πάσχα που έρχεται από τα αρχαία χρόνια πριν τη Γέννηση του Χριστού είναι το διάβασμα της "κουτάλας" του αρνιού, που λεγόταν παλιά ότι μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Επίσης η κάθε περιοχή έχει τα δικά της ξεχωριστά και μοναδικά έθιμα. Κάποια από αυτά είναι τα παρακάτω.

Πάσχα στην Πάρο. Η περιφορά του Επιταφίου της Μάρπησσας παρουσιαζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς κατά την διάρκειά της, γίνονται δεκαπέντε περίπου στάσεις. Σε κάθε στάση φωτίζεται και ένα σημείο του βουνού, όπου τα παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού, αναπαριστούν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, την προσευχή στο Όρος των Ελαιών, το Μαρτύριο της Σταύρωσης και την Ανάσταση.
Πάσχα στην Κέρκυρα. Την Κυριακή των Βαΐων, στις 11 το πρωί, γίνεται η Λιτανεία του Σεπτού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα. Είναι μία Λιτανεία που γίνεται από το 1630 σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από την φοβερή αρρώστια της πανώλης που το 1629 θέρισε τους Κερκυραίους. Η Λιτανεία αυτή είναι η πιο μεγάλη του νησιού, παίρνουν δε μέρος και οι 14 Φιλαρμονικές του νησιού. Στις 11 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ο κόσμος περιμένει την πρώτη Ανάσταση. Όταν τελειώνει η ακολουθία στη Μητρόπολη, χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και από τα παράθυρα των σπιτιών πέφτουν κατά χιλιάδες, πήλινα δοχεία (μπότιδες= ο μπότης είναι το κανάτι με το στενό στόμιο και τα δυο χερούλια) γεμάτα με νερό, στους δρόμους, με μεγάλο κρότο. Αυτό το έθιμο έχει τις ρίζες του στο χωρίον του Ευαγγελίου 'Συ δε Κύριε Ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως". Στην "Πίνια" το παλιό εμπορικό κέντρο της πόλης, αναβιώνει το έθιμο της "μαστέλας". Ένα μισοβάρελο στολίζεται με μυρτιές και κορδέλες και οι περαστικοί καλούνται να ρίξουν μέσα κέρματα "για το καλό". Με την πρώτη καμπάνα της Ανάστασης, κάποιος βουτάει μέσα για να μαζέψει τα λεφτά. Παλιότερα ο βουτηχτής δεν ήταν εθελοντής, αλλά κάποιος ανίδεος περαστικός που τον έριχναν με το ζόρι.
Πάσχα στη Ζάκυνθο. Το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μεγάλου Σαββάτου, ενώ με την ανατολή του ηλίου, ο Δεσπότης σηκώνει την Ανάσταση. Με το πρώτο χτύπημα της καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια ενώ από το καμπαναριό πετάνε στο δρόμο πήλινα δοχεία, όπως και όλοι οι κάτοικοι του νησιού από τα παράθυρά τους.
Πάσχα στη Σκιάθο. Η Σκιάθος είναι από τις ελάχιστες περιοχές της Ελλάδας όπου τηρείται το Αγιονορίτικο Τυπικό, όσον αφορά στις ώρες που γίνονται οι ακολουθίες των Εκκλησιών. Η βραδινή ακολουθία του Επιταφίου, ξεκινά τα ξημερώματα του Μεγάλου Σαββάτου. Γύρω στις 4 το πρωί βγαίνουν οι Επιτάφιοι για περιφορά κι επιστρέφουν στις εκκλησίες γύρω από στις 5.30 το πρωί.
Πάσχα στην Ύδρα. Στην Ύδρα, το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής οι νέοι χωρίζονται σε δύο ομάδες, η μία πηγαίνει στην εκκλησία να στολίσει τον Επιτάφιο και η δεύτερη πηγαίνει στο λιμάνι. Εκεί, πάνω σε μια βάρκα φτιάχνουν μια κρεμάλα που κρέμεται πάνω από τη θάλασσα και στην οποία κρεμούν το ομοίωμα του Ιούδα. Το βράδυ, μετά την περιφορά του Επιταφίου, ο ιερέας ανεβαίνει επάνω στη βάρκα, και βάζει φωτιά στο ομοίωμα. Την Μεγάλη Παρασκευή , ο Επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα και διαβάζεται η Ακολουθία του Επιταφίου. Στη συνέχεια οι Επιτάφιοι τεσσάρων ενοριών συναντώνται στο κεντρικό λιμάνι.
Πάσχα στη Λιβαδειά. Το πιο χαρακτηριστικό έθιμο της πόλης, είναι το πολύ γνωστό και μοναδικό Πάσχα της Λιβαδειάς, διατηρείται και ζωντανεύει αφού οι νεότεροι συμμετέχουν με ιδιαίτερο μεράκι και κέφι στο έθιμο του "λάκκου". Μετά την Ανάσταση και πριν καλά ξημερώσει οι Λειβαδίτες ετοιμάζουν φωτιά. Ένας, κάνοντας το σταυρό του, βάζει φωτιά στο σωρό με τη λαμπάδα της Αναστάσεως. Οι φλόγες αγκαλιάζουν το σωρό. Με ραντίσματα νερού και συχνό χτύπημα με ένα μακρύ ξύλο, η θράκα είναι έτοιμη για να ψηθούν τα αρνιά. Το ίδιο γίνεται σε όλους τους "λάκκους" και ανεβαίνουν οι καπνοί, αναρίθμητοι και πυκνοί.
Πάσχα στο Λεωνίδιο. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο της περιοχής είναι τα αερόστατα. Το βράδυ της Ανάστασης γεμίζει ο ουρανός από φωτεινά "αερόστατα" τα οποία ανυψώνονται από τους πιστούς κάθε ενορίας. Κάθε σχεδόν σπίτι ετοιμάζει το δικό του αερόστατο. Τα αερόστατα ετοιμάζονται εβδομάδες πριν και στην ετοιμασία τους συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι. Είναι φτιαγμένα από καλάμι και χαρτί και το ύψος τους φτάνει τα δύο μέτρα. Από κάθε ενορία αφήνονται περισσότερα από 100 αερόστατα Την ίδια ώρα έξω από την εκκλησία γίνεται το κάψιμο του Ιούδα.
Πάσχα στα Μέγαρα. Την Τρίτη ημέρα του Πάσχα γιορτάζεται ο "Χορός της Τράτας". Κατά την παράδοση, οι κάτοικοι ζήτησαν από τον Πασά να τους επιτρέψει να κτίσουν ένα εκκλησάκι. Ο πασάς έδωσε την άδεια, με την προϋπόθεση όμως, να αρχίσουν το κτίσιμο της εκκλησίας το πρωί και να το τελειώσουν το βράδυ, διαφορετικά θα τους εκτελούσε. Οι κάτοικοι κατάφεραν να τελειώσουν το κτίσιμό της το μεσημέρι και την αφιέρωσαν στον Άγιο Ιωάννη τον Γαλιλαίο. Από τότε και στο σημείο αυτό, μετά την θεία λειτουργία, γίνονται εκδηλώσεις όπου συγκεντρώνονται παραδοσιακά συγκροτήματα και οργανοπαίχτες Μεγαρείς και χορεύουν τον χορό της Τράτας.
Πάσχα στην Κύθνο. Το πιο εντυπωσιακό έθιμο του νησιού είναι αυτό της "Κούνιας". Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου επικρατεί το έθιμο του "συχώριου", δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει "διαβάσει" ο παπάς, τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού.
Πάσχα στην Πάτμο. Την Μεγάλη Πέμπτη, γίνεται αναπαράσταση του "Μυστικού Δείπνου" και του "Νιπτήρα". Αναπαράσταση του Νιπτήρα που τέλεσε ο Ιησούς στους μαθητές Του μετά το Μυστικό Δείπνο. Πραγματοποιείται κάθε Μεγάλη Πέμπτη μεσημέρι, στη πλατεία Ξάνθου, μπροστά στο Δημαρχείο όπου έχει στηθεί από νωρίς το σκηνικό. Τους ρόλους των 12 Αποστόλων υποδύονται μοναχοί ή κληρικοί και το ρόλο του Χριστού ο ηγούμενος της Μονής Θεολόγου, ενώ το ρόλο του Ευαγγελιστή ένας κληρικός. Η αναπαράσταση γίνεται μέσα σε αυστηρά μοναστηριακό κλίμα με τον Απόστολο Πέτρο και τον Ιούδα ως «πρωταγωνιστές» μέχρι την ώρα που ο ηγούμενος θα ραντίσει συμβολικά τα πόδια των μοναχών με νερό. Η πομπή ξεκινάει και επιστρέφει στο Μοναστήρι. Την Κυριακή του Πάσχα στις 3 το απόγευμα, στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.
Πάσχα στην Κάρπαθο. Στην Κάρπαθο έχουμε το πατροπαράδοτο έθιμο το "βυζάντι" , όπου αντί για σουβλιστό αρνί, γεμιστό αρνί με ρύζι, πλιγούρι και εντόσθια. Επίσης, στην Κοινότητα Μενετών (Καρπάθου) την ημέρα του Αγίου Γεωργίου γιορτάζεται το "Λακί". Οι Λακιώτες συγκεντρώνονται στον ομώνυμο λόφο όπου εκεί φιλοξενούν όλους τους ξένους αλλά και τους κατοίκους από τα γύρω χωριά στους οποίους προσφέρουν κρασί και αρνί, στην συνέχεια ρίχνουν δυναμίτες στο γκρεμό.
Πάσχα στην Καλαμάτα. Στην Καλαμάτα, αναβιώνει ένα έθιμο, που πηγάζει από τους απελευθερωτικούς αγώνες
του 1821, ο διαγωνισμός των «μπουλουκιών» (ομάδες παικτών) ή αλλιώς σαϊτοπόλεμος. Σύμφωνα με το θρύλο, οι Μεσσήνιοι χρησιμοποίησαν σαΐτες γεμάτες εκρηκτικά και αναχαίτισαν το ιππικό των Τούρκων, τρομάζοντας τα άλογα τους και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η νίκη σε μια μάχη δεν αποκτιέται μόνο μέσα από την αριθμητική υπεροχή. Οι διαγωνιζόμενοι με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, δηλαδή με χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου.
Πάσχα στην Χίο. Στη Χίο, ο γνωστός πλέον ρουκετοπόλεμος είναι ένα παλιό Βρονταδούσικο έθιμο που έχει τις ρίζες του στην τουρκική κατοχή. Από τα αυτοσχέδια κανονάκια, που έφτιαχναν οι ενορίτες φτάσαμε στις σημερινές αυτοσχέδιες ρουκέτες, βεγγαλικά, φτιαγμένα από νίτρο, θειάφι και μπαρούτι. Η προετοιμασία των ρουκετών αρχίζει αμέσως μετά το Πάσχα για να είναι έτοιμες την επόμενη χρονιά. Οι ποσότητες, τα τελευταία χρόνια, φτάνουν στις μερικές χιλιάδες και το θέαμα που δημιουργούν οι ρουκέτες, όταν εκτοξεύονται στον ουρανό του Βροντάδου εντυπωσιακό. Εξαιτίας ατυχημάτων, τα τελευταία χρόνια έχουν ληφθεί μέτρα για την προστασία των παρευρισκομένων, έτσι ώστε να διασωθεί το έθιμο.